Achtergrond: wij (man en vrouw) zijn getrouwd en hebben twee zoons van 13 en 8. Beiden zijn gelukkig gezond van lichaam en geest en doen het prima op school. Beiden sporten graag en hebben ieder hun sociale contacten. De jongste van 8 is qua karakter in tegenstelling tot de ander wat extraverter en ook sneller driftig. Nu is het zo dat hij de laatste jaren toenemend jaloers is op zijn broer, vooral als het gaat om aandacht krijgen. Dit vinden we niet echt abnormaal, maar de heftigheid van zijn emoties loopt soms wel de spuigaten uit. Dit benoemen we wel, maar 't helpt niet veel.
Het laatste jaar komt er nu bij dat hij volstrekt niet tegen zijn verlies kan. Het verliezen van een onschuldig gezelschapsspelletje lijdt al tot onsportief gedrag, boos worden of huilen. De laatste maanden manifesteert zich dat ook met sport. Hij zit op voetbal en hij gaat bij een tegendoelpunt, of meer als er een nederlaag aan zit te komen, lopen huilen in het veld. Het is vervelend om te zien en andere ouders vragen ook wat er met hem aan de hand is. Nu kunnen me anderen niet zoveel schelen, maar mijn (onze) vraag als ouders is nu eigenlijk hoe we dit gedrag het beste kunnen benaderen.